سال 1991 در حوالی فرودگاه LAX لس انجلس در ایالات متحده یک فروند بویینگ 300-737 متعلق به شرکت USAir با شماره پرواز 1493 و با 83 مسافر بعد از 3 ساعت پرواز از کلمبوس اماده ی فرود در LAX است اما زمانی که هنوز چرخ ها این هواپیما به سطح باند برخورد نکرده بود اتش می گیرد وپس از انحراف از باند به یکی از ساختمان های متروکه اطراف بان برخورد می کند.

به گفته شاهدان و کارکنان برج مرقبت به نظر می رسید که یک بمب در هواپیما منفجر شده باشد اما زمانی که امداد گران یک ملخ موتور در محل حادثه پیدا می کنند تصور حادثه سختر می شود زیرا این ملخ نشاندهنده ی آن است که یک هواپیمای دیگر نیز در آن حادثه نقش داشته است....

فرودگاه LAX یکی از بزرگترین فردوگاه های آمریکا محسوب می شود این فرودگا با بیش از 656 پرواز روزانه دومین فرودگاه پر تردد در آمریکا و ششمین در جهان است. چیزی که مسلم است این است که کنترل ترافیک هواپیمایی در این فرودگاه کار آسانی نیست این فرودگاه دارای چهار باند است که به طور همزمان فعال هستند دو باند 24L و 24R در شمال فرود گاه و دو باند 25L و 25R در جنوب فرودگاه. در زمان حادثه رابین واشر مسئول کنترل محلی وظیفه ی نظارت بر دو باند شمالی فرودگاه را عهده دار بود و در همان حالی که پرواز USAir به سرعت در حال نزدیک شدن به بان 24L بود مشغول هدایت هواپیمای Metroliner به شماره پرواز 5569 برای Take off از باند 24L بوده است. هواپیمای Metroliner روی بان قرار گرفته ومنتظر تایید نهایی واشر جهت Take off است. در این زمان پرواز USAir 1493 نیز از رابین واشر اجازه فرود در بان 24L را در یافت می کند. و بویینگ 737 بدون آگاهی بر پشت Metroliner فرود می آید.

(شکل 3):محل برخورد دو هواپیما

در این حادثه 21 نفر از مسافران USAir 1493 و هر 12 نفر از سرنشین Metroliner کشته شدند.

تحقیقات به عمل آمده توصت گروه تحقیق حاکی از این است که در روز حادثه رادار سطحی برج مراقبت خراب بوده است و رابین واشر با وجود دسترسی نداشتن به این دستگاه نتوانسته بود متوجه هواپیمای فراموش شده (Metro liner) شود. همچنین عوامل دیگری همچون وجود دو تیر چراغ برق که مانع دید کامل کنترلر ها می شد در این حادثه نقش داشتند. اما سوال این جاست که چرا خلبانان هواپیمای USAir 1493 متوجه ی حضور هواپیمای Metro liner رو باند نشده اند؟

Metroliner هواپیمای نسبتا کوچکی است و مانند تمامی هواپیماها به چراغ هایی مجهز بوده تا در شب قابلیت تشخیص بیشتری داشته باشد یعنی چراغ های چشمک زن روی انتهای بال و دم وچراغ های ناوبری روی بال ها و یک چراغ ضد برخورد در بالای سکان عمودی.

در دستور کار این هواپیما آمده است که خلبانان وقتی باید چراغ های چشمک زن را روشن کنند که اجازه پرواز را دریافت می کنند اما در زمان حادثه هنوز هواپیما Metroliner اجازه ی برخاستن را دریافت نکرده بود و این به این معناست که در آن زمان فقط چراغ های ناوبری و چراغ ضد برخورد هواپیما روشن بوده است. بنابراین گروه تحقیق از یک هلیکوپتر استفاده کرده و خود را در موقعیت خلبانان USAir 1493 در حالی که یک هواپیمای Metroliner دقیقا در محل تصادف بود قرار می دهند و در کمال ناباوری مشاهده می کنند که هواپیما Metroliner به هیچ وجه مشخص نیست و کاملا در میان چراغ های باند گم شده است.

(متاسفانه در این مورد تصویری تایید شده ای یافت نشده است.)

بعد از این حادثه اصلاحات زیادی در LAX صورت گرفت نظیر ساختن برج مراقبت مرتفع تر و تعویض رادارسطحی فرودگاه و اقداماتی نظیر این ها و امروزه شاهد آن هستیم که پیشرفته ترین وسایل و تکنولوژی های روز دنیا برای کمک به کنترلر ها در این فرودگاه به کار برده شده است ماننده نسب چراغ های هوشمند روی باندها فرودگاه و تاکسی وی های متقاتع به آن ها.

همچنین بعد از این حادثه قانونی مبنی بر این که خلبانان باید تمامی چراغ های هواپیما را هنگام قرار گرفتن رو باند روشن کرده باشند به تصویب رسید

رابین واشر عامل اصلی این حادثه شناخته شد چیزی که از همان ابتدا مشخص بود اما نکته قابل توجه این که هدف گروه تحقیق مشخص کردن مقصر این حادثه نبوده است بلکه در پی آن بوده اند که عامل هایی که سبب این اشتباه شده اند را پیدا کرده تا مسئولان مربوطه به اصلاح آن ها به پردازن تا از تکرار حادثه جلوگیری کنند. مسئله ای که در ایران کمتر به آن پرداخته می شود.